Η ψηφιακή εποχή, οι εκφάνσεις της οποίας γίνονται όλο και πιο αισθητές, προσφέρει πλείστες δυνατότητες επιχειρηματικής ανάπτυξης. Μάλιστα, το ψηφιακό αποτύπωμα μιας επιχείρησης προεκτείνεται και σε τομείς που ίσως δεν έχουμε ακόμη σκεφτεί και αναλύσει. Σε μια τέτοια προέκταση θα αναφερθώ στις επόμενες γραμμές, η οποία αφορά την αναπόφευκτη σχέση των τουριστικών επιχειρήσεων, και ειδικότερα των ξενοδοχειακών μονάδων, με την τοπική κοινωνία, της οποίας αποτελούν, ηθελημένα ή μη, άρρηκτο κομμάτι.
του Δρ. Ανάργυρου Σίδερη, Καθηγητή Management, Διευθυντή του τμήματος Business & Finance του City Unity College
Όσον αφορά τον κλάδο των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, ανεξαρτήτως θέσης τους στην κλίμακα αξιολόγησης ή κοστολόγησης των παρεχόμενων υπηρεσιών τους, αναμφισβήτητα διατηρούν μια αμφίδρομη σχέση με την τοπική κοινωνία στην οποία ενυπάρχουν. Ακόμα και όσες μονάδες παρέχουν αυτό που ορίζεται ως «all-inclusive» εμπειρία διαμονής, καθίσταται σαφές πως και στην περίπτωση αυτή, ο επισκέπτης αλληλοεπιδρά με το τοπικό περιβάλλον, είτε μέσω επισκέψεων γνωριμίας με τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, είτε μέσω επιλογών διασκέδασης. Με τον τρόπο αυτό, η ξενοδοχειακή μονάδα αποτελεί την «αιμοδότρια» της τοπικής κοινωνίας, ανεξαρτήτως αν αποτελεί τον βασικό λόγο για τον οποίο ο επισκέπτης προτιμά να επισκεφθεί τον τόπο αυτό, ή αν ο τόπος του έχει τραβήξει περισσότερο την προσοχή. Γι’ αυτό και αναφέρθηκα σε αμφίδρομη σχέση.
Με ποιον τρόπο η αλληλεπίδραση αυτή περνά στο επόμενο στάδιο και ταυτίζεται πλέον ο τόπος με το τουριστικό κατάλυμα; Μα φυσικά, όταν χρησιμοποιούνται παραδοσιακά προϊόντα, που προέρχονται από την τοπική παραγωγή και χρησιμοποιούνται στο κατάλυμα, γίνονται μέρος της εμπειρίας που βιώνει. Έτσι, ο επισκέπτης γνωρίζει στοιχεία του τόπου και εισέρχεται στον πειρασμό να ανακαλύψει περισσότερα, με μια αναγνωριστική βόλτα.
Επομένως, είμαι της άποψης πως η ψηφιακή ταυτότητα των ξενοδοχειακών μονάδων οφείλει να εμπλουτίζεται με τοπικά στοιχεία, καθώς έτσι εμπλουτίζεται ποικιλοτρόπως το τουριστικό προϊόν. Μάλιστα θα μπορούσαν να θεσπιστούν και κίνητρα για όσους προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες.
Γνωρίζω καλά ότι η οικοδόμηση της ψηφιακής εικόνας, πόσο μάλλον του brand-name που καλείται να δημιουργήσει μια ξενοδοχειακή μονάδα εν προκειμένω, περνάει από πολλά στάδια, ενώ, στο άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον του τουρισμού στη χώρα μας, η αξιολόγηση από τον πελάτη αποτελεί ένα κράμα εμπειριών κατά τη φιλοξενία. Παρά ταύτα, παραμένω ένθερμος υποστηρικτής της άποψης ότι πρέπει να ζητείται η αξιολόγηση, με διάφορα μέσα. Δημιουργείται, αναμφίβολα, μια διάδραση η οποία έχει και αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία, με στοιχεία της να εντάσσονται στην εξίσωση της φιλοξενίας.
